…Met welk vertrouwen, met welke overgave richtte Elias zijn schreden naar den Heiligen Berg, waarheen de Wil Gods hem riep !
Zonder acht te slaan op zichzelven, dacht hij noch aan het verleden, noch aan het toekomende, noch aan de gevaren die hem mogelijk in de eenzaamheid van de woestijn wachtten, hij hield zijn blikken slechts op God gevestigd, hij hoorde slechts de Stem van God en wandelde altijd voort. Welk een voorbeeld van overgeving aan de Goddelijke Voorzienigheid !
Gedurende de bezwaarlijke reis uws levens, wier einddoel de Hemel mag zijn, kunt gij met dezen Apostel spreken
Ik weet op Wien ik mijn vertrouwen gesteld heb, ik zal Hem navolgen zonder stil te staan, tot den dag waarop Hij mij zal doen uitrusten aan Zijn Zijde. Op Hem kunt ge u verlaten, terwijl ge zuchtend spreken durft: “Wat duurt mijn ballingschap lang ! Ach had ik vleugelen als een duif om naar God te vliegen en in Hem uit te rusten !”
Print vriendelijke versie