Gebed tot het Heilig Sacrament

17 maart 1982

O, Allerzoetste Jezus, hier voor Uw Bee­ltenis neer­geknield weten wij, dat U het Vlees­geworden Woord zijt, dat onder de mensen woont. Door Uw Heilig Lijden hebt U ons de ge­dachtenis nagelate­n, dat wij U als een Broeder mogen be­schouwen.

Geef, dat wij het diepste Geheim van Uw Kostbaar Lichaam en Bloed beter kunnen begrijpen, om daar­door een nog grotere liefde tot U te verk­rijgen. Want dan pas zullen wij U op een passen­de en waar­dige wijze aanbidden en lief­hebben. Geef ons de genade om U beter te leren danken, daar Gij door dit Heilig Sacra­ment ons de verlos­sing hebt ges­chonken van de eeuwige ver­doemenis. Wanneer Gij voor ons niet gestorven  waa­rt, hadden wij het geluk nimmer ge­kend U als Onze Oud­ste Broeder te mogen aan­spreken.

Wij beseffen nog zo weinig Heer van wat Gij voor ons gedaan hebt en nog dage­lijks blijft doen onder Het Heilig Mis­offer. Want telkenmale moet het Grote Moment van de H. Co­nsecrat­ie een ware Of­ferande voor U bete­kenen.

Dit geschenk van Uw Eigen Lichaam en Bloed aan Uw kinder­en, overtreft de vol­heid van Uw liefde voor ons.

Hoe weinigen zullen U met een rein hart kunnen ont­vangen ?

Welk een vernedering moet het telkenmale voor U zijn om af te dalen in het on­waardige ver­blijf onzer zielen.

O, Liefste en Allerzoets­te Jezus, Gij Die het Gedenkteken van Gods Won­derwer­ken zijt, geef ons een vleugje van de zoete dauw Uwer Lief­de, zodat wij de Kelk des Heils leren drinken – door het kruis, dat Uw Vader op onze schouders legt – niet van ons af te wen­den.

Geef, dat wij de bitterheid van Uwen Lijdenskelk zullen begrijpen. En laat ons eens de genade beko­men om bij ons stervensuur de Heilige Teerspijze te mogen ontva­ngen.

Heer Jezus, Band van Liefde en Een­dracht, blijf bij ons, ook als de avond valt, zodat wij ons veilig weten aan Uw Goddelijk Hart, om zo de laat­ste Heilige Wonden te kussen, die wij U hebben aan­gedaan.

Ontsteek in ons de vlam van een vurige liefde tot U, zodat wij de vruchten Uwer Verlossing voortdu­rend mogen gevoelen en zo het Onder­pand der toe­komstige Glorie voor altijd zullen prij­zen en aanbidden.

Deo Gratias !