Kinderen, hier is dan toch Uw aller Moeder.
Wel een beetje zielig, dat velen van de geplande reis het feest van de H.Nicolaas hoger schatten, dan hier in gemeenschap een bezoek te brengen, om zich te scharen onder de Liefdegloed van de Toren van David.
Uw komst naar hier zal steeds zegen brengen, maar een Hemels Bezoek mee te mogen maken en er geloof aan te schenken vraagt daarentegen offers. Wees echter niet al te bezorgd hierover, want de Almachtige God legt u een kruis op uw schouders naar draagkracht.
Ik voel, dat u twijfelt aan deze uitspraak. Maar kunt u Mij dan ook een bewijs leveren, dat er, na een groot te dragen leed, er geen dagen konden worden geteld waarop de zon niet meer voor u geschenen heeft ?
Bij velen zullen de offers weerzin wekken. Blijf echter op God vertrouwen en op de warme zachte Lichtstralen die fonkelend voor u oprijzen als een Sterke Toren.
Tussen de Hemel en de aarde lijkt de afstand voor de mensen groot, doch Jezus hebt u altoos om u heen.
Bovendien is Hij altijd bezig om de zielen, die verloren waren, op te sporen. Als Eeuwig Woord des Vaders is Hij de Sterke God, maar als mens is Hij vermoeid naar het zoeken der zielen, want zij luisteren niet. Steeds is er iets in de mens wat Het Hart van Jezus mishaagt, Hem droevend doet neerzitten. Doch Hij laat Zich niet door deze mensen talmen, noch door de tegenstand aan Zijn Genade den moed benemen.
Vast besloten, geen middel om deze ziel te bekeren ongebruikt te laten, wacht Hij de gunstige gelegenheid af.
Terwijl Hij den zondaar zijn luidruchtige vermaken, waarin deze de Stem des Heren niet hoort, ongestoord laat genieten, wacht Hij, totdat die weerspannige ziel tot bedaren gekomen is en in staat naar Hem te luisteren. Zeg daarom niet te snel : “Waarom laat God alles maar toe ?”
Hij kan er toch voor zorgen, dat er vrede is onder de volkeren.
Daar staat dan tegenover, dat God de mens een vrije wil heeft gegeven, de sterke en de zwakke, de heilige en de zondaar, het slachtoffer en de verdachte van een misdrijf, de goede arts en de moordenaar.
‘t Was omtrent de middag, volgens de Joodse uurtelling, toen de Samaritaanse vrouw Jezus ontmoette. Zij had de helft van haar leven laten voorbijgaan, verre van God. Het was dus hoog tijd, dat zij tot Hem kwam. Alle ogenblikken zijn kostbaar want elk moment kan men den Hemel verdienen. Voor de Samaritaanse vrouw was echter nu het uur der Genade, van die Genade, welke de ziel omkeert, geslagen.
Laat, uit vrees van deze Genade te verliezen, geen enkel Godsgeschenk nutteloos voorbijgaan.
Gij zijt reeds bevoorrecht, want gij kendet God al, toen gij nauwelijks Zijn Naam kondet stamelen en uw kinderhanden voor het eerst het teken des Kruises maakten, door een vrome moeder u geleerd.
Nauwelijks het leven ingetreden, nam onzen Goddelijke Verlosser door de H.Communie bezit van u.
Toen riept gij met een stem, die in Het Hart van Jezus zich herhaalde : “Mijn God, ik bemin U !”
Is de liefde niet meer dan de eenvoudige kennis ?
Roep uw geheugen te hulp om vrijen loop aan uw dankbaarheid te geven. Dan zal de Zegen van de Almachtige God u liefde en eendracht schenken en u nader tot elkander brengen.
Moge deze grote Genade u de Priester geven en laten wij allen deze Heilige Hand volgen en vasthouden. Ik groet u !
Print vriendelijke versie