Opnieuw ben Ik gekomen om enkele Woorden te richten aan hen die luisteren willen.
Hoe denkt gij over het natuurgeweld? Hebben deze mensen zulk een zware ramp verdiend?
Ge vraagt u wellicht af: “En waarom laat een Goede Vader zoiets gebeuren?”, als Hij steeds herhaalt allen Lief te hebben!
Als Christus Zijn maatstaf ging gebruiken, zoudt ge zelf er veel slechter nog aan toe zijn dan al deze getroffenen.
Wáár ook ter wereld het land zo zwaar geteisterd wordt, steeds zullen er onder de slachtoffers zowel vrienden als vijanden van uw Schepper zijn.
Tot nu toe heeft God uw land gespaard voor zulke grote rampen. Echter de mens is druk bezig zijn eigen noodlot aan te wakkeren. Want elke nieuwe dag vraagt hij om het onheil.
Iedere krot, hoe slecht ook, probeert men een beetje leefbaar te maken. Men laat haar staan, omdat ze niemand in de weg staat of ook maar hindert. Wel ruimt men duizendvoudig de mens op, omdat hij een last zou zijn in deze huidige maatschappij.
Men heeft God daar niet bij nodig, men knapt dit zelf wel op. Of dit wezentje gezond of te zwak is, daar wordt niet op gelet.
Het zoveelste kind is een sta in de weg!
Het wordt opgeruimd, omdat men zich wellicht vergist heeft vóór of tijdens het liefdesspel.
Zou dit vroeg of laat geen catastrofaal einde brengen?
Nog steeds laat God de mens zijn vrije wil behouden, doch niet lang meer! Want ook uw volk zal eens om het noodlot vragen.
Bid echter veel, opdat uw land gered zal worden voor zijn ondergang.
Wie zijn onrecht goed inziet, is er weinig op uit om recht te zoeken.
Bid ook voor de slachtoffers, opdat de God van Gerechtigheid hen genadig zal wezen. Weet, dat dit kruis, wat de ganse mensheid betreurt, een waarschuwing is voor elk levend wezen.
Niet lang meer zal Ik roepen, want Mijn Vader vindt het genoeg.
Doch blijf in de verwachting, dat Ik na uw veelvuldig gebed “de Hulp van alle christenen” zal blijven!
Moge de Heer met u allen zijn en bid om Zijn Genade!
Print vriendelijke versie